LENDIĆI

Džemat je smješten 12 km sjeveroistočno od Jajca, a  nalazi se kraj lokalnog puta (Dnolučki prsten), koji se u mjestu Hrastovi odvaja od regionalnog puta Jajce-Dobretići i ponovo iznad Divičana spaja sa ovim putem. Džematu pripada i Doribaba. Džemat broji oko 220 domaćinstava.

Prvi mekteb je bio na zemlji Haše Bazila koji je prodao tu zemlju Ali Meštrovcu. Kad je Ale dijelio zemlju, rekao je da se taj komad zemlje ne dira i da je to poklon Islamskoj zajednici. Poslije Drugog svjetskog rata mekteb je proširen još na dijelu zemlje od Džemala Meštrovca. Taj mekteb je obnovljen otprilike 1962. ili 1963. godine.

Sadašnja džamija je izgrađena na zemlji Joldić Omera, tačnije tu zemlju je dijelio sa svojim sestrama, zatim Sabita Meštrovca, Ibrahima Makića i njegovih sestara, Omera Makića  koji su 1990/1991. godinu uvakufili zemlju za izgradnju džamije.

Do agresije na BiH džamija je bila ozidana do kupole, a pripremljen je bio sav građevinski materijal. Srpski agresori su u toku rata sve to odnijeli. Nakon agresije se jedne godine u mjesecu ramazanu klanjalo u hadži Džemalovoj kući. Drugi ramazan je već bilo odrađeno do mahfila, ali se prvo klanjao Hadžijski bajram 1998. godine u džamiji. Nakon toga počelo se sa klanjanjem džume-namaza u tom dijelu pod mahfilom. Tako se klanjalo negdje oko 2 godine, a  zatim su nastavljeni radovi na  džamiji. Uslijedilo je čišćenje razrušenih i oštećenih zidova, te je uslijedila dalja izgradnja džamije i same kupole džamije.

Građevinski odbor, koji je vodio akciju, činili su: Redžo Meštrovac, Ramiz (Halil) Meštrovac, Ramiz (Džemal) Meštrovac, Adem Drek, Ismet Drek, Sakib Joldić, Sadik Meštrovac, Alija Burić, Smajo Meštrovac, Ramiz (Smajo) Meštrovac (koji je bio ujedno i blagajnik). Kasnije je u građevinskom odboru bio i Kemal Joldić, koji je bio blagajnik.

Novac za izgradnju džamije uglavnom su dale džematlije Lendića. Ramiz (Džemala) Meštrovac je jedne prilike otišao sa predsjednikom Medžlisa Ismetom Kurićem u Rijaset IZ i uspjeli su dobiti za džamiju u Lendićima 5.000,00 (pethiljada) KM.  Samo se kupovao materijal za džamiju a radove su izvodile džematlije. Naručen je  majstor za kupolu ali je tražio puno novca i još 10-tak tesara da rade s njim. To je odbijeno, te su džematlije dovršile već započeti posao. Za munaru se sakupljao novac po džematu i bio je veoma dobar odziv. Majstor koji je prvi započeo izgradnju munare 2003. godine bio je imam Zuhdija-ef. Imamović koji je napustio, a munaru je 2004. godine dovršio Sakib Kliko. Alem na munari je postavljao šejh Ramiz-ef. Bećirović i prilikom postavljanja alema počela je padati jaka kiša i puhati snažan vjetar, te su šejh i jedan majstor na munari morali sačekati uz munaru dok je vjetar snejačao. Uz Allahovu pomoć i veliku volju da se postavi alem, kojeg nije bilo dugo vremena, uspješno je postavljen. Nakon svega toga dobijen je prijedlog od porodica šehida da se izgradi šehidsko spomen-obilježje. I to je jedno od prvih šehidskih obilježja koje je izgrađeno na području Medžlisa IZ Jajce.

U vrijeme izgradnje džamije nisu ljudi imali ni plata ni penzija. Iako su popravljali svoje kuće,  velikom voljom su u kratkom roku izgradili i džamiju.

U selu Lendićima kao i u drugim džematima bio je stalni imam i sibjan muallim, a posebno u zimskom vremenu. Nije poznato ko je sve obavljao imamsku i muallimsku dužnost u ovome selu, ali pošto je iz ovog sela uvijek bilo imama koji su obavljali imamsko-hatibske i muallimske dužnosti u drugim džematima, a bio je veliki broj teravih imama, vjeruje se da su svi oni svoje početno znanje stekli u Lendićima.

Za potvrdu ovog navest ćemo Rješenje čiji tekst smo pronašli u Glasniku Rijaseta iz 1943. godine: „Rješenjem  Ulema-medžlisa,  broj  1426/43.  od  11. juna  1943., odobreno je Hajrudin ef. Joldiću, svršeniku  VI. razreda  medrese  u  Pojskama  (Zenica)  vršenje  službe mualima  u  Lendićima, kotar  jajački“.

Imami iz Lendića koje pamtimo bili su: Rifet-ef. Meštrovac, Hajrudin-ef. Joldić, a kasnije su medresu završili Redžif-ef. Meštrovac i Omer-ef. Meštrovac, te dobar broj drugih mlađih imama iz ovoga džemata. Teravih imama i muallima bilo je više, a sjećam se: Huso-hodža Meštrovac, Sabit-hodža Meštrovac, Džemal-hodža Meštrovac, Idriz-hodža Makić koji su u zimskom periodu po tri mjeseca u raznim selima ili u Lendićima predvodili džemat i održavali mektepsku nastavu. Među onima koji su bili teravih imami su i Fadil-hodža Meštrovac, Arif-hodža Meštrovac i mnogi drugi. Gotovo čitav radni vijek imam za ovaj džemat bio je Ramiz-ef. Makić koji je bio imam džamije u Bučićima, ali je po rasporedu po tri dana u petnaest dana bio u ovom džematu kada bi se u mesdžidu obavljali svi dnevni namazi i mektepska nastava. Džemat Lendići izdvojen je iz džemata Bučići, te mu je pripojeno selo Doribaba koje je pripadalo džematu Divičani.

U novoizgrađenoj džamiji imami su bili: Sadik-ef. Đulabić, Fikret-ef. Meštrovac, Mirhet-ef. Joldić, Haris-ef. Amidžić, Emin-ef. Duranović, Belmin-ef. Agić, i sadašnji imam Šekib-ef. Meštrovac.

Dimenzije džamije sa kupolom dimenzija 15 x 13 m², jedna velika kupola i 3 male kupole.

Džamija u Lendićima se nalazi na parceli označenoj kao k. č. broj  2/13 zvana „BAŠČA“, kulture (način korištenja) voćnjak 4.  klase, ukupne površine P=1200 m² upisana u posjedovni list broj 68,  u  k.o. Lendići, čiji  je posjednik  Islamska vjerska zajednica – Vakufsko povjereništvo Lendići sa 1/1.  Iz navedenih podataka vidi se da džamija nije uplanjena.

Izvor podataka, po usmenom predanju, je Redžo (Džemal) Meštrovac.

 

MESDŽID  U DORIBABI

Alija Gulić, rođen 1930. godine u Doribabi, je među najstarijim džematlijama ovoga sela. 1969. godine uvakufio je dio bašče iznad kuće. Alija je bez oca ostao sa 11 godina. Uvijek je volio ići u džemat i slušati hodže. Aktivista je  u džematu i selu od 1949. godine.

 Na toj parceli je 1970. izgrađen mesdžid, a otvorenje je bilo 1972. godine. U povodu otvorenja upriličena je mevludska svečanost. Do izgradnje mesdžida vjerski obredi i učenje djece obavljani su u privatnim kućama. U zimskom periodu su po tri mjeseca imali hodžu. Hodže su bili Huso Meštrovac iz Lendića i Sabir Huskić iz Kruščice. U Doribabi je 1949. godine bilo devet kuća, a sada ima 48 bošnjačkih kuća.

Poslije agresije na BiH mesdžid je ponovo obnovljen. Stolariju uradio i poklonio Salih-beg Dedić iz Poljica u Zenici.  Na mahfilu je 2016. godine izgrađena funkcionalna učionica za mektebsku nastavu.

Mesdžid u Doribabi se nalazi  na parceli označenoj kao k. č. broj  4/127/2 zvana „BAŠČA“, kulture (način korištenja) zgrada-MEKTEB i dvorište, ukupne površine P=200 m²,  upisana u posjedovnom  listu broj 67,  u k.o. Doribaba,  čiji je posjednik Islamska vjerska zajednica – Vakufsko povjereništvo Jajce sa 1/1. Iz navedenog se vidi da je mesdžid uplanjen.

U Doribabi žive porodice sa sljedećim prezimenima: Duranović, Glamočić, Gulić, Karadža, Vrebac i Vuković.